Het oldskool omschakelrelais heb ik met hete lijm op de bodem gelijmd.
Tot dit moment is het net een klassieke analoge Marklin loc:
0-16Vac via de puko's en sleper naar de motor en de spoel van het omschakelrelais,
0Vac ("massa") via de rails en wielen naar de spoel van het omschakelrelais en het omschakelcontact daarvan.
De Lima motor is natuurlijk een DC (gelijkspannings-)motor, en het eenvoudigst (met het voorhanden zijnde materiaal) is om de wisselspanning enkelvoudig gelijk te richten met 2 diodes, 1 linksom en 1 rechtsom. Deze dus op de beide contacten van het omschakelrelais gesoldeerd en de andere kant met elkaar doorverbonden en naar de motor.
En dat werkt dus gewoon prima, de loc reed al gelijk probleemloos en zonder haperen
.
Alleen, omdat je slechts enkelvoudig gelijk richt, blijft er op de motor maar 7,27V over. Normaliter kan je die pulserende gelijkspanning prima afvlakken met een elco. maar in dit geval wordt dat lastig omdat de loc ook de andere kant op moet kunnen rijden waarmee de polariteit dus wisselt en een gewone elco is nogal polariteitsgevoelig (verkeerd om aansluiten resulteert in een harde plof en een hoop electrolyt-derrie
). Maar er blijken dus ook bipolaire elco's te zijn waarbij de polariteit niet uitmaakt. Deze worden vaak in scheidingsfilters van luidsprekerboxen gebruikt, meestal in de kleinere capaciteitswaardes; het grootste wat de plaatselijke electronicaboer dan ook nog had liggen was 100 microfarad. Deze past nog net naast het omschakelrelais en verhoogt de gelijkspanning toch nog met zo'n 1,5V; missie geslaagd want de loc rijdt hard zat zo!