Een van de bekendste Zwitserse banen is van Appenzellermichel (alias Helmut),
te vinden op
https://www.stummiforum.de/viewtopic.php?f=51&t=49874.Hij geeft twee handmatige schetsen van z'n baan], en die heb ik omgezet in een plaatje:
bron:
https://www.stummiforum.de/viewtopic.php?f=51&t=49874#p528271
Nu geeft Appenzellermichel nergens aan wat de maten zijn van z'n baan. Wel zegt hij, en dat kun je ook aan zijn foto's zien, dat je om de baan heen kunt lopen. De kamer is dus veel groter dan de baan.
Wat je ook aan de foto's kunt zien is dat de muren recht zijn; er kan dus aan alle kanten rails gestapeld worden in lagen boven, in plaats van naast elkaar.
Ik heb gegokt dat de maten 250x350x250 U-vorm is. Ik heb hem niet overal strikt gevolgd, en geteld hoeveel wagons er ongeveer op een bepaald stuk van de baan zichtbaar zijn. Omdat hij met M-rails begon, en die gaandeweg verving door k-rails in een deels bestaand landschap, zat hij bij z'n vervanging vast aan de geometrie van de liggende metaalrails. En dat is te zien, met name waar hij de 2221 radius gebruikte.
Een ander die van scratch begint met k-rail zou dat niet snel meer doen, en kiezen voor een radius vanaf 2231.
Op een bepaald moment, en dat is in zijn draadje zo ongeveer bij de pagina views 17 t/m 21, is hij bezig met verbouwen. Dat wil zeggen hij maakt meer schaduwsporen, en vervangt metaalrails door k-rails. Op dat moment moet hij dus zijn bergen afbreken, en dan zie je hoe de constructie in elkaar zit. Heel verhelderend. bron
https://www.stummiforum.de/viewtopic.php?f=51&t=49874&start=425#p879137Ik volg zijn draadje sinds het begin, en weet dus ook dat hij in alle perfectie de eerste pagina's geheel herzien heeft qua foto's. Zijn baan is begonnen als metaalrails baan, met Marklin bovenleiding, en gaandeweg is de rails vervangen door k-rails, en de zichtbare bovenleiding door Sommerfeldt, met Viessmann achtige rijdraden. de laatste jaren is het rijdend materieel fors toegenomen. In de beginjaren toonde hij niet zoveel, of hij had het niet. Weinig Marklin, veel Roco loks, en wagons van vooral Roco en Liliput.
Zijn baan laat zich het beste kenmerken als een enkelsporige nebenbahn, met hier en daar dubbelspoor, veel bruggen, en steile bergen. Helmut noemt zichzelf vooral een scenery-man. Inderdaad, daarin blinkt hij uit.
Z'n ontwerp zou volgens mij verbeterd kunnen worden. Al zal hijzelf daarvan niet meer willen profiteren.
Als ik de verbouwing bekijk, dan is z'n ontwerp al grotendeels verbeterd.
Maar waar wij vooral iets van kunnen leren zijn de inzichten in die scenery. Allereerst: er zijn door de U-vorm maar een paar points-of-view, standplekken van waaraf je de baan kunt zien, en er is maar een stoel, bij z'n bedieningspaneel, in die U. Dus er zijn enkele lage en hoge standpunten. Van daar af kun je lijnen trekken (blikvelden), en Helmut maakt daar veelvuldig gebruik van, met foto- en filmcamera. Wat in zijn draadje goed is te zien, en ook op de diverse youtube filmpjes.
Landschap, perspectief, vervagende kleurpaletten. Helmut beheerst dat, maar of hij het kan uitleggen is nog maar de vraag. Hij toont diverse technieken, maar gebruikt bijna altijd gekocht materiaal; relatief laag dhz-gehalte. Hij vertelt zelden waarom hij iets doet, althans niet vanuit landschappelijk oogpunt.
Bij een vraag of hij geen hogere bergen gaat bouwen, antwoordt hij dat hij ze lager heeft moeten maken opdat er ook nog bomen op pasten. Hij heeft een kasteel, en dat vormt het hoogste punt van de baan; dat laat hij zien door de camera van daaruit omlaag te richten.