Om mijn vorige TEE post iets meer smoel te geven, hierbij het vervolg over de TEE Rheingold:
Staande op Amsterdam CS komt een beige/rode trein binnenrollen met daarvoor de alleskunner, de NS1100. De 1135 is net voorzien van een vers blauw laklaagje en twee nieuwe botsneuzen. Helaas zijn deze volgens de nieuwe huisstijl geel geverfd, gelukkig hebben ze de zijkanten nog blauw gelaten......
Het koersbord moet gewisseld worden van TEE 6 naar TEE 7, we gaan immers naar het zuiden.

In de zomer kunnen we anders dan standaard Basel SBB voorbij rijden naar Chiasso, gelegen aan een uitloper van het Comomeer.
In de winter wordt dit veranderd in Chur dan is daar absoluut meer te beleven en voor skieërs een uitkomst zo'n directe lijn.
De CTA borden beginnen te rammelen en daar is het bewijs dat we in een speciale trein gaan stappen, de TEE is een trein met toeslag!

Omdat we niet helemaal achter in de trein willen zitten i.v.m. het koppelen van rijtuigen lopen we het restauratierijtuig met pantograaf voorbij, helaas zijn de panoramarijtuigen al verkocht aan Apfelpfeil, wat had ik graag daar in willen zitten...
Eenmaal ingestapt valt mij de luxe en netheid op van de TEE standaard, lekkere comfortabele ruime stoelen, eigenlijk had ik niet anders verwacht.
Op een tafeltje ligt een informatieboekje van de TEE, het is al een paar maanden oud, waarschijnlijk hadden ze nog een paar in voorraad.

Eenmaal op pad wordt er uiteraard gecontroleerd, wel met zijn tweeën. Dit moet ook wel want de heren hebben veel persoonlijke aandacht voor hun klanten, gekleed in strak gestreken kleding (met plooi in de pantalon!) staan zij er piccobello bij. De borstclip bij de heren in het colbert maakt het plaatje compleet.
In Arnhem wordt een verplichte stop gemaakt, enkelen stappen uit om even snel een sigaretje te roken. Dit kan omdat de 1100 wordt afgekoppeld. Een broodje halen bij de stationsrestauratie is ook nog mogelijk want het duurt allemaal wat langer, een opgetrommelde V200 lijkt de trein te gaan trekken maar dit blijkt slechts het afgeven van een paar rijtuigen vanuit een andere TEE route. Nadat dit klaar is verschijnt de fameuze E103 ten tonele, wat een machtige machine is dat toch.
We nemen weer plaats en het fluitsignaal klinkt al. Gehaast komen nog een vader en kind voorbij om een plekje te zoeken. Als ik later nog een keer kijk zie ik dat ze hun toeslagkaartje zijn verloren, als ze daar maar geen problemen mee krijgen.

Vloeiend zet de trein zich weer in beweging en langzaam glijden we Arnhem uit, Duitsland in......... Op naar CH!!!