Nu, wat met de middengeleider? Wel, ik volg hier dezelfde techniek als voor de inspectieputten. Gaatje boren bij wat overblijft van de verzaagde rail tegen de derde rail. Je stopt hier de stalen muzieksnaar in (in mijn geval van een banjo, maar kan evengoed van een gitaar, viool etc. zijn. Pianosnaren zijn te dik
; darmsnaren in gebruik voor de historische strijkers zijn te vermijden wegens niet geleidend
- ik verraad me even als liefhebber van oude muziek
-
Zur Sache : het interessante van de stalen snaren is dat ze heel stijf zijn. Dus, met wat gewring en geduw slaag je erin aan de onderzijde een verbinding te maken met het middencontact. Vermits die snaren niet simpel te solderen zijn (zeg maar: NIET), heb ik gebruik gemaakt van de fameuze zilverepoxy, die een mooi contact opleverde. Nu de andere kant aansluiten: netjes het snaar onder de brugjes door wriemelen, tot je aan het andere gaatje komt. Hierin stoppen, en zo goed het gaat spanning aanhalen. Zelfde techniek voor de elektrische aansluiting. Helaas, hiervan geen detail foto's.
Ik hoop dat het duidelijk is dat je de assemblage separaat van je baan maakt, om alles goed onder controle te houden, en te kunnen aanpassen waar nodig. Op de baan zelf wordt dit een nachtmerrie. Daarom opteerde ik ervoor de hele assemblage separaat te maken, als een module, die later '
haargenau'
retrofitbaar was, omdat ik er de rails, bij uitbouw van de layout, er had uitgeplukt. (Hopelijk duidelijk genoeg: van zodra de baan met de rails is uitgelegd, dan de sporen waar de asput moest komen eruit gelicht, met inachtneming van de onderlinge verhoudingen)
Nadat alles in mekaar zit, nog een finale test voor de drukbestendigheid van de constructie. Dus een paar zwaargewichten ingezet voor de finale goedkeuring om over te gaan op de integratie in de baan. Het ziet eruit dat alles klaar is om in de Bw layout in te bouwen. Meer daarover in de volgende boodschap...
Nota over de beelden : de waterkranen zijn enkel ter illustratie aangebracht (voor de sfeer), en worden nog verder bewerkt