Iets wat hier op lijkt heeft in het grootbedrijf wel bestaan en doet dit wellicht nog. Ik denk met name aan Amsterdam CS waar zich 3 sporen tussen de perrons bevinden. De bedoeling was dat als uit het westen ( 1B in het plaatje ) een stoomtrein kwam de lok voor het wissel stopte en direct werd afgekoppeld. Vervolgens reed die via spoor 2A verder naar het Oostelijk Eiland om daar gedraaid te worden en via spoor 2A en 2B naar het eind van zijn trein te rijden. Daar was ook weer een wisselverbinding om terug te keren naar spoor 1B en aan te koppelen aan zijn trein om weer westwaarts te vertrekken.
Treinen uit het oosten volgden het patroon omgekeerd, de loks draaiden dan op het Westelijk Eiland. Vanaf de sporen 3A en 3B was het patroon gespiegeld. Als je in het plaatje de 2 driewegwissels vervangt door een engels wissel kun je dit patroon naspelen. Eind 19e eeuw was dit patroon een toppunt van efficiency, geen gerangeer met hele treinen zoals noodzakelijk bij kopstations in andere grote steden. En rangeerders e.d. waren er natuurlijk genoeg.
A propos, Amsterdam CS is 80 jaar een soort dubbel kopstation geweest, van oost naar west doorrijden was behalve voor goederentreinen absoluut buiten de orde. Pas in de jaren 1960 reden er getrokken treinen door van Maastricht via Amsterdam CS naar Zandvoort, destijds iets revolutioneer.