Hallo allemaal!
Ik zit wat te grasduinen in literatuur en het volgende valt me op. De T5 van de K.W.St.E. heeft in twee varianten bestaan. Tot aan de nummers 1256 zat de stoomkoepel voorop de ketel, en iets achter het midden zat een zandkast. Bij de latere bedrijfsnummers is dat omgekeerd. Onderstaande foto laat dat mooi zien. De groene versie, nummer 1206 (Märklin nummer 3312, in latere jaren omgenummerd naar 1205, ook in set 2857) heeft de stoomkoepel voorop en de kleinere zandkast achterop. Dat geldt ook voor de museumlok met die malle grijze kleuren, Märklin nummer 3412, bedrijfsnummer 1208.
De achterste lok, bedrijfsnummer 1264, die zwarte, deze komt uit de set 26542, heeft dat omgekeerd, de zandkast voorop en de grotere stoomkoepel achterop. Klopt als n bus!
Maar er is nog een verschil. Bij de latere versie, dus na 1256, is een opbouw geplaatst op de kolenbak achter de cabine. Maar die zit er bij Märklin altijd op! Ook op de vroegere exemplaren! Weliswaar is die bij de 1264 wat groter, maar dat klopt niet met het voorbeeld: de verhoogde kolenbak zoals op de zwarte zit heeft er in het echt niet af fabriek op gezeten. Wellicht later, na de overgang naar de DRG, maar dit zijn toch echt K.W.St.E. modellen. Eronder een foto van het voorbeeld: dit is de échte 1205. Daar zit geen verhoging op maar een hekje. Brawa heeft dat in haar model van de 1205 (Brawa nr 40.003, foto mag ik hier niet plaatsen) natuurgetrouw opgelost.
De foto van de echte 1205 laat een derde lantaarn zien die vooraan bovenaan de rookkamer is bevestigd. In de Länderbahntijd waren er nog geen algemene voorschriften die een derde lantaarn voorop voorschreven. Dat kwam pas later. Maar soms werden locs toch uitgerust met een derde lantaarn. Vooral als het spoor parallel liep aan wegen kon je je als machinist lelijk vergissen tussen een aankomend voertuig en een trein. Je ziet het op best veel fotos uit de Länderbahntijd. Maar op anderen ook niet. De modelspoorfabrikanten kiezen er vrij consequent voor om locs uit tijdperk I met tweepuntsverlichting uit te rusten. automatisch wisselend met de rijrichting haha! in het echt wisselde er helemaal niks natuurlijk: als een tenderlok achteruit terugmoest dan hing de machinist de lampen aan de andere kant van de lok (of van de trein, maar daar moet je voor lopen, dat laat -ie vast door de stoker of door een conducteur doen haha...). s Avonds als de lok werd weggezet werden de lampen in speciale lampopslagen opgeborgen. Gedurende de dagdiensten zaten ze er ook vaak helemaal niet op.
