Ik begin eindelijk het beantwoording-stramien te begrijpen van vaste gasten op dit forum.
De gestelde vraag was even simpel te beantwoorden als de vraag: "waarom zijn bananen krom?".
Pas op het eind wordt de vraag deels beantwoord, door henkv en locomotion69.
Tot die tijd worden vooral adviezen gegeven om iets niet te doen, of wordt de onzin van de aanleiding benadrukt.
Er wordt, zo lijkt het, ingeschat dat de vrager niet beseft wat hij vraagt, omdat zijn belevingswereld een andere is.
Mijn belevingswereld als analoog-rijder is ook een andere. Ik verlang geen geijkte lastregeling (ik stem locs op elkaar af).
Henkv maakt duidelijk dat dit ook niet hoeft, zolang je maar bewust bent van de beperkingen.
Locimotion69 diept die kwestie wat uit. En met name voor situaties waarin je juist wel een geijkt gedrag wilt.
Hij wil o.a. een trein exact op de cm nauwkeurig kunnen laten stoppen.
Exact stoppen? Een analoog rijder neemt een infrarood sensor of reedcontact (remweg als ja/nee keus).
Maar waarom kunnen decoders het rijgedrag van gelijkstroommotoren beter afstemmen dan van wisselstroommotoren?
Henkv geeft aan dat Uhlenbrock en Tams een decoder met lastregeling voor wisselstroommotoren hadden uitgevonden, die niet aansloeg, en dus verdween. Klopt, die hadden ze al ontwikkeld voor analoge locs, en die zat al ingebouwd in hun FRU's (rijrichting omschakel units) voor analoge treinen. Locomotion69 gaat niet in op die diepgang van de vraag.
De vragensteller bereikt die diepgang van zijn waarom-vraag evenmin.
Prima, lekker zo laten. Want anders wordt het draadje elektronisch, en het staat niet in die rubriek.