Het vinden van kortsluiting in de baan kan een hele toer zijn, daar ben ik al wel wat uurtjes mee bezig geweest. Je hoeft echter niet meteen álles los te halen. Als ik kortsluiting zoek, haal ik een klein deel van m'n baan los van de rest. Niet alleen de rails, ook de ringleiding voor rijstroom voor dit deel moet los van de rest. Massa-aansluitingen laat ik zitten, wisseldecoders ook.
Daarna controleer ik of er kortsluiting in het kleine deel zit. Zo ja, dan herhaal ik dit met een nog kleiner deel. Zo nee, dan sluit ik nog een stukje van de baan aan, controleer weer op kortsluiting, en zo verder totdat ik een stukje met kortsluiting heb gevonden. Nadat ik de kortsluiting heb opgelost, ga ik stukje voor stukje verder met de controle - er zou immers nog een andere kortsluiting kunnen zijn - totdat de hele baan weer is aangesloten en er geen kortsluiting meer is. In jouw geval kun je, nadat je een kortsluiting hebt verholpen, ook in één keer de rest aan kunnen sluiten: als het dan werkt, hoef je minder los te halen.
Toen m'n baan nog een baantje was, deed ik de controle op kortsluiting gewoon met m'n centrale (toen nog een MS 2), die sloot ik om te beginnen aan op alleen het kleine deel. Nu m'n baan groot geworden is, vind ik dat veel te onhandig. Daarom maak ik tegenwoordig vóór het zoeken de centrale helemaal los en sluit in plaats daarvan
een electronische schakeling aan. Een vereenvoudigde versie staat hieronder, misschien heb je er iets aan.
Alles wat je nodig hebt is een batterij of een oude gelijkstroomvoeding, een weerstand en een led. Bij kortsluiting op de baan is de stroomkring gesloten en zal de led branden. Bij kortsluiting hoef je niet op knoppen te drukken of zo, zoaals bij de CS3: zodra de kortsluiting is opgeheven, gaat de led weer uit. Een nadeel van deze eenvoudige variant is dat je niet weet of de schakeling überhaupt iets doet. Ter controle kun je daarom af en toe even expres kortsluiting maken op de baan. Als de led dan gaat branden, is de schakeling goed aangesloten.