Dit weekend worden de jaarlijke Wereldhavendagen in Rotterdam gehouden en voor het eerst was er de mogelijkheid om mee te gaan met een rondleiding op en in de Botlekbrug. Aangezien ik vier jaar geleden op diezelfde Wereldhavendagen dit draadje ben gestart, leek mij dit een unieke kans om de techniek van de brug van dichtbij te bekijken. Dus ingeschreven en ruim anderhalve week gewacht tot vandaag. Het bleek dat er groepjes van maximaal 15 mensen met een rondleiding mee mochten, wat neerkomt op een totaal van 135 mensen die dit weekend deze rondleiding mochten volgen.
1. De parkeerplaats was duidelijk aangegeven, al hoefde ik (uiteraard) niet te zoeken naar de juiste locatie ervan.
2. Aan het einde van de parkeerplaats was één van de oude omloopwielen neergezet. Als je er dan zo naast staat, dan zie je hoe groot die dingen zijn. Deze foto's zijn van voor de rondleiding (onder het motto: dan staat er niemand in de weg
). Tijdens de uitleg werd gevraagd of er nog iemand belangstelling heeft om een dergelijk omloopwiel in zijn tuin te hebben. Wordt gratis thuis bezorgd.
3. Het informatiepaneel is ongeveer manshoog.
4.
5.
6. Elk omloopwiel heeft ruimte voor twee omloopkabels. Deze kabels zitten aan de ene kant vast aan het brugdek en aan de andere kant aan het contragewicht. Dit komt verderop nog langs.
7. Het informatiepaneel met de belangrijkste kenmerken van de omloopwielen. De oude omloopwielen hadden een kern met daarin de lagers van ongeveer 40 cm. Dit bleek dus te licht te zijn, want er is dus een dergelijk wiel "aan de wandel" gegaan, waarbij diverse onderdelen volledig kapot gegaan zijn. Men heeft daarop nieuwe omloopwielen moeten ontwerpen, die wel de krachten aan kunnen. Zij hebben echter een kern (de lagers) van 90 cm.
Er zitten 64 van dit soort omloopwielen in de brug, van ieder 3,7 meter doorsnede, 16 ton zwaar op 50 meter hoogte.
8. De brug gezien van achter het omloopwiel.
Het A-lanes A15 consortium en Rijkswaterstaat heeft ons hartelijk welkom geheten met een kop koffie of thee en een versgebakken appeltaartje. Eerst is er een presentatie gegeven over de brug en vooral het hoe en waarom. De brug is onderdeel van de verbetering en verbreding van A15 tussen het stuk tussen de Maasvlakte en het Vaanplein, daarom wordt dit ook wel het MaVa Project genoemd. Over de brug komen drie verkeerstromen bij elkaar: wegverkeer, spoorwegverkeer en verkeer over water. Omdat over de brug het wegverkeer verdeeld is over snelwegverkeer en langzaam verkeer moesten daarvoor twee gescheiden banen aangelegd worden. Uiteraard is het logisch dat het spoorwegverkeer een eigen baan moet hebben.
Een van de zaken die voorbij kwam is de aanleg van de pijlers: deze zijn op een diepte van 20 meter in de stevige ondergrond geplaatst. Omdat er niet geheid of anderszins palen in de grond geslagen of geboord mochten worden, ter voorkoming van mogelijke trillingen vanwege de Botlektunnel (voor het wegverkeer), de Spoorwegbotlektunnel en de nodige ondergrondse pijpen en buizen, zijn er per pijler constructies gemaakt, waarbij een stalen fundament op 20 meter diep is geplaatst waarop de brug is gebouwd. De (gemiddelde) diepgang is twaalf meter, dus de fundamenten liggen nog ca acht meter onder de bodem van de Oude Maas.
Ook kwamen uiteraard de storingen voorbij en is uitgelegd hoe deze konden ontstaan, van sensoren waar vogels op konden gaan zitten (dit is verholpen door er kapjes overheen te plaatsen) tot sensoren die de grendels niet goed konden detecteren door slijtage van rollers waar deze grendels over liepen.
Na deze presentatie zijn we naar buiten gegaan voor de bezichtiging van de brug zelf.
9. Staand onder de oostkant van de brug, kijkend naar de Oude Maas.
10. Naast de brug is, eveneens weer naast het gebouw met de technische installaties en dergelijke, een tijdelijk trappenhuis gemaakt voor de medewerkers van het project. Dit is een constructie van steigerpijpen en zo.
11. Een blik naar beneden naar het toegangsgebouwtje. Hierin zit een tourniquet waarvoor voor beide zijden een toegangspas nodig is. Dus niet toegankelijk voor de reguliere passant.
12. Een wat vage foto misschien, maar dit is de grens tussen de vaste brug (rechts) en het beweegbare gedeelte (links dus). Normaliter zou je hier rij-ijzers verwachten, die in elkaar grijpen, maar doordat het brugdeel zo groot is (bijna 100 lang en 60 meter breed) was dat niet mogelijk. Deze ijzers zouden het uitzetten van het brugdek bij warm weer niet voldoende kunnen opvangen. Daarom is er een andere constructie bedacht, waarbij een soort harmonica effect gebruikt wordt. Ik heb dit niet vastgelegd. Zal ik over een poosje nog wel een keer doen. Bij het rijdend verkeer zijn deze harmonica's gewoon in het wegdek verwerkt, bij het voetpad is daar een traanplaat overheen gemonteerd die over de metalen stroken heen en weer kunnen glijden.
13. We stonden bij de eerste pijler en kijkend richting de middelste. De groep staat hier aan de werkkant van de hekken. Aan de andere kant heb ik al vaak genoeg gelopen om dit draadje te kunnen vullen. Aan deze kant lopen in principe nu alleen nog de werklui. Dat heeft ook te maken met de heffingen van de brug, zodat de brugwachter-op-afstand alleen rekening hoeft te houden met het verkeer op het fietspad (en uiteraard de snelweg).
14. Onderweg kwam ik nog een dergelijk luik tegen. Er zitten er meerdere zo verwerkt in de brug. Zoals je ziet veel waarschuwings- en mag-niet- of juist moet-wel-stickers.