Na heel veel gelezen te hebben in de afgelopen twee weken, moest het er dan toch van komen. Ik had besloten dat ik iets zelf wilde bouwen. Waarom? Eigenlijk heel erg simpel. Ik wilde toch weer eens met de hobby bezig zijn. Vanaf een jonge leeftijd heb ik treinen gehad. Ik ben ooit begonnen met een Lima trein (een V100 met plastic wagonnetjes) op mijn vierde jaar. Maar mam vond dat geen goed idee, want 240 (of was het toen nog 220?) volt voor zo'n klein gastje, dat was het toch niet. Dus werd gezocht naar iets dat op batterijen liep. Uiteindelijk werd dat Märklin Alpha (ja ja... de fantasie trein). Die had nog een oplaadbare trafo. Die trein, inmiddels 27 jaar oud, heb ik nog steeds. Mijn dochtertje is net drie en vindt het de mooiste trein die er is. Hij rijdt nog steeds...
Ik heb zelf helaas geen twee rechterhanden. Vanuit huis nooit mee gekregen, mijn vader was niet zo'n klusser. Dus moet je stap voor stap op zoek. Ooit zelf een huis gekocht, waar ik heb leren stucen (of mis ik een K?), tegelen, schilderen, wandjes plaatjes, plafonnetjes hangen enzovoorts enzovoorts. Al die jaren is de treinbaan niet van de zolder van mijn ouders gehaald. Wel kocht ik bijna elk jaar toch weer wat nieuws, omdat ik het niet kon laten. Zo is er een groene Piko hondenkop naar binnen gesjouwd, een 1200 serie met alles er op en er aan, een mobile station, een startset van Delta met ICE-2, een Plan V... tsja.
In het huidige huis is er wel plek voor de hobby, maar we blijven hier niet wonen. Waarschijnlijk ergens in de tweede helft van dit jaar zullen we een nieuw huis kopen. Ik zelf werk in Haarlem, bij de gemeente als projectleider, mijn vrouw werkt aan de Haagse Hogeschool. Dus we hebben de gedachte om in Hillegom te gaan kijken. Dat kan nog wel even aanlopen. Ook is er een tweede uk onderweg. Het eerste jaar van zo'n uk gooit je leven redelijk overhoop, dus ik ga er van uit dat ik niet heel veel meer tijd ga hebben dan nu. Maar... ik wil toch iets doen. Dus... iets dat niet veel ruimte kost, iets dat je makkelijk weg kan leggen, iets wat toch voldoening brengt en iets waarmee je kan dromen over grote banen in grote ruimtes (toch een tonnetje extra winnen in de staats, al werkt dat pensioenplan niet zo goed tot nu toe...).
We hebben een aantal huizen op het oog (gehad). Waaronder deze:
Let daarbij niet te veel op het beeld, het is een screenshot van google streetview. De rechter woning staat te koop. Dus waarom die niet namaken? Als Gerard (en anderen op dit forum) het doen, lijkt het allemaal zo simpel. Een opslag? Zo in elkaar gejast, een flat? Fluitje van een cent... nou... ehm... eerst hebben we maar het materiaal aangeschaft:
Ik ben een paar keer bij een knutselwinkel in Haarlem gaan kijken, in de binnenstad, vlakbij het werk. Maar toch heb ik dit online besteld. Eigenlijk tegen mijn gewoonte in (ja, ik bestel wel veel online, maar ik probeer toch echt de lokale middenstand te steunen). Maar de kartonplaten waren me iets te groot om met mijn dagelijkse treinreis mee te torsen.
Meteen maar aan de knutsel.
Als je goed kijkt, bestaat de voorgevel van het huis op de streetview foto uit drie delen. In het middendeel zijn er nog twee voorportalen waarbij de voordeuren wat terugvallen. Na het eerste snijwerk heb ik voor mijzelf wel bepaald dat die drie delen (die zie je dus op bovenstaande foto) prima zijn. Maar dat ik toch echt die voorportalen er niet in ga zetten. Dat wil ik graag doen als ik wat meer ervaren ben. Het blijkt ook dat 3mm karton toch wel erg dik is... misschien is 2mm beter om mee te werken.
De gevel, de benodigde tussenstukjes voor de terugval van de gevel en de zijmuren. Zelfs, als je bovenin kijkt, het dakje van de uitbouw en de achtergevel op de eerste verdieping. Inmiddels is ook de vloer boven de eerste etage gesneden, want daarbovenop moet dan weer een constructie komen die het dak kan gaan dragen.
Dat was genoeg voor gisterenavond. Vanavond had ik geluk, de (v)echtgenote is met een vriendin eten. Mijn kleine vriendin ligt al weer een poosje op bed. Dus kon papa weer met het stanleymes aan de haal. Dat gaat niet rap kan ik je vertellen.
Alleen al het inmeten zorgt voor de nodige hoofdbrekens, wat een gepriegel, wat een klein spul. Dat is wennen. Ik was vergeten dat half nul zo klein was. Waarom zijn we ooit van nul afgestapt? Oh ja... dan past die baan helemaal niet meer op je zolder!
Dan wordt het straks zoiets. Ik ben benieuwd, het zal nog wel wat uurtjes werk gaan kosten.
Ik heb wel al wat ideetjes voor de kozijnen. Doorzichtig stevig plastic is ook al in bezit. Maar de kozijnen zelf wil ik wel zelf priegelen. Het enige echt grote probleem is, ondanks mijn (wat dunne) metalen lineaal en rekenwerk (wat ik keer op keer extra nareken om zeker te weten dat ik goed zit) snij ik zo scheef als een &#^!. Dus ik ben heel benieuwd of onze 'droomwoning' eigenlijk een bouwval is waar een bouwtechnische rapportage een schokkende hoeveelheid problemen op werpt. Ik zie het al voor me 'Och meneer... die kier mag dan wel 30 cm zijn, hang er een gordijntje voor en u houdt de tocht wel buiten.' of 'Tsja... die muur stond waarschijnlijk bij de bouw al zo ver uit het lood.' of 'het is toch niet erg dat er geen enkel raam dezelfde grote heeft? Dat is uniek, dat heeft niemand!'. Ik heb nu al medelijden met de makelaar die het moet verkopen.
Ideeën en commentaar zijn altijd welkom (maar dus niet te veel over de schuinte van het snijden, daar ben ik zelf al zenuwachtig genoeg over). Overigens, grappen en grollen over Hendrik-Jan de lokale makelaar mogen ook worden toegevoegd.
Fijn weekend, tot de volgende update (als ik nou maar niet ergens de moed verlies).