En eindelijk was het dan zover. Niet alleen de aanmelding op dit forum, waar ik al heel veel tips en kennis vandaan gehaald heb (waarvoor bij deze veel dank!
), maar ook een nieuwe start met de modelspoorbaan. Na het jarenlang afstruinen van beurzen en geleidelijk bij elkaar sprokkelen van materiaal, staat er nu in de ruwbouw een werkende spoorbaan, althans het schaduwstation met een bescheiden paradespoor (lengte 1,75 m).
De afmetingen van het geheel zijn grofweg 3,60 m x 2,75 m in de vorm van een 'duck under layout'. Of beter een walk under; het basisniveau ligt op 1,55 m en daar kan een volwassen mens net gebukt
onder door lopen om vervolgens in het midden rechtop te kunnen staan. Met hulp van een podiumpje wordt het zicht op de baan beter en is de bereikbaarheid van sporen gewoon goed en zit (of sta) je midden in de actie.
Het thema is staalproductie in (de hopelijk niet te afgezaagde
) periode III. Wat mij trekt in het thema is de grote variëteit in het materieel. Alles reed in die periode: stoom, diesel en elektrisch en daarbij is er de grote verscheidenheid in het materieel voor de productie van staal. De grondstoffen moeten aangevoerd en leeg materieel moet opgehaald worden. Er is speciaal vervoer van heet ruwijzer, slakken, cokes, halfproducten en eindproducten. Binnen het industriegebied is ook nog allerhande apart tractie aanwezig. Voor de extra variatie is er nog het paradespoor waar ook eens een personentrein voorbij kan komen. Ik hoop dat dit te zien valt op de plaatjes uit Scarm die als bijlage meegaan. Ik moet nog uitvissen hoe dat netjes bij de tekst te plaatsen is!
Als ik het goed heb uitgedacht, kan vrijwel alles aan de ene kant ?vol? binnenkomen en ?leeg? vertrekken, of andersom, net wat nodig is. De treinen eindigen alle op de vijf rechte rangeersporen op het zichtbare niveau, 15 cm boven de onderbaan. Op zich zou de aanvoer van de grondstoffen en de eindproducten ieder op een eigen rangeerterrein moeten plaats hebben, maar daar ontbreekt de plaats voor. Dus die sporen ontvangen soms een volle ertstrein en soms een stel lege wagons voor het afvoeren van plaatstaal of buizen. De walserij levert het allemaal (!), ook niet zoals in het echt, maar het houdt de boel afwisselend.
Het enige wat niet kan, is de trein keren via een lus. Ik wilde geen bogen met een radius onder de 50 cm want dat had op deze oppervlakte wel gemoeten. De krapste bogen liggen in het voorste deel van schaduwstation dat met M-rails is gemaakt en ook als fiddle yard fungeert, vooropgesteld dat ik er nog een beetje bij kan.
Alles wat met de klok mee rijdt op het hoofdspoor, kan ook naar boven en daar omgezet worden. Wat tegen de klok in rijdt, moet het schaduwstation in en kan, al dan niet voorzien van een andere loc, naar de staalfabriek of terug de hoofdbaan op, maar dan met de klok mee. Het hoofdspoor kan door puur industrieverkeer geheel gemeden worden. Het rijdt point to point van de fabriekssporen naar de onderbaan.
De ovalen van het hoofdspoor zijn dus niet alleen om rondjes te rijden. Kan wel en is ook niet per se gek. Het is namelijk allemaal wel leuk dat een trein bijvoorbeeld oostwaarts vertrekt en ook uit die richting terugkomt, maar hij bevat dan wel dezelfde lading! En waar gebeurt dat in de echte wereld? En waar wordt een hele trein omgekeerd, inclusief een bagagewagen of restauratierijtuig? Alles is een compromis, denk ik dan maar. Dus is het ook fijn dat sommige treinen een rondje kunnen doen, gewoon om er naar te kijken. Met goed uitkienen hoeft het trouwens niet, en kan slechts een enkel ritje over het hoofdspoor volstaan, waarna de trein elders opduikt of gekeerd wordt, door in het onzichtbare deel om te lopen of door een andere loc te nemen.
Voor de besturing ben ik aan slag gegaan met Rocrail en daarmee zijn uitgebreide dienstregelingen te maken. Ik ben erg enthousiast over de mogelijkheden ervan en van het vrij natuurgetrouw optrekken en afremmen dat met het programma kan. Ik ben eigenlijk in niet veel meer twee jaar vertrouwd aan het raken met digitaal rijden, en ik vind het geweldig. De flexibiliteit van het bedenken van de verschillende routes over de baan die een loc met bepaalde wagens wel moet afleggen, maar met andere weer niet, is vrijwel oneindig.
Natuurlijk was het soms een heel gedoe om de terugmelders werkend te krijgen, servo aandrijvingen te maken en te configureren. Het viel niet mee te ontdekken
dat het echt geen kwestie is van ?twee draadjes naar de rail trekken? en dan lekker karren. Ik heb nog nooit zoveel verschillende voedingen en soorten bedrading gehad. Er loopt van alles onder de baan: een ringleiding met installatiedraad voor de baan, een leiding voor de stroom van de (servo-)decoders, een ringleiding voor digitale stroom via een booster voor de wissels en seinen, en dan zijn er de terugmelddraden, UTP-kabels en nog wat snoer voor de gewone netstroom. Maar: het werkt en tot mijn vreugde nog goed ook!
Het is een heel verhaal, en naar ik hoop lezenswaardig. Meer plaatjes, foto?s, wil ik nog maken en aan jullie laten zien. Dat verzoek kreeg ik al als reactie op het voorstelrondje. Logisch, maar ik moet er nog even mee aan de slag om dat correct te posten. Tips op dat gebied zijn alvast welkom.
Groet,
Peter