Even terug naar dat klapperen. Toen ik nog op metaalrails reed, had ik een 3 dubbele overweg met van die echte M* contactrails. Die overweg klapperde ook altijd een beetje als de trein over de contactrails reed, niet als hij stil stond. Ik ben toen op zoek gegaan naar de oorzaak van onbetrouwbare spoorbomen tijdens het rijden.
Die overweg werkt met een monostabiel relais per boom. En de oorzaak van het klapperen zat in gering spanningserlies op het overdrachtpunt van de massa van de contactrail naar de overweghelft.
Oftewel het systeem van de contactrail zelf was op zich niet het punt, maar de overdracht was dat wel.
Oftewel, de spanning die loopt over de assen van een rijdende trein is tamelijk kwetsbaar, als je al zo snel storingen kunt krijgen. Ik herinner me dat George, die op het forum met een soortgelijk overweg-probleem zat, destijds de tip kreeg om een zwaardere trafo te nemen (om van het klapperen af te zijn).
Voor mijn gevoel zitten er dus twee kanten aan de moraal van dit verhaal:
- contactrails geeft een spanningsgevoelig, ruisgevoelig signaal
- contactrail gebruik vergt een zwaardere bron (trafo)
Als je het rijspannings signaal strak of glad wil trekken (en via een brug gelijk richt) dan denk ik dat een condensator geen slechte optie is om de dalen tussen de pieken te overbruggen. Soortgelijke oplossingen tref je ook aan bij andere instabiele signaalbronnen zoals lichtsluizen. Ik zou dan denken aan een 0,47 µF 35V met een weerstandje (4,7 kilo Ohm ? ). Er lopen hier mensen rond met meer kennis op dat vlak dan ik. Dus die kunnen dit idee corrigeren.