Ik hecht er veel waarde aan , aan de treinen die ik heb en heb gekregen voor mijn verjaardagen en sinterklaas kerst noem maar op.
Er zijn er bij die ik heb gekregen van mijn ondertussen overleden bompa
ik heb vroeger getwijfelt om ze weg te doen (andere intresses oa het andere geslacht) en nu ben ik blij dat ik ze nooit heb verkocht.
Ja je kan ze terug tweede hands kopen maar van binnen zou ik toch weten dat het niet de trein was die ik toen heb gekregen
Beste vrienden koester je herinneringen aan de momenten waar je als kleine jongen zo gelukkig was toen je na een jaar "zagen zeuren" onder de kerstboom de trein lag die je wou
Ik heb ze nog steeds en die gaan nooit weg die treinen hebben elk een verhaal,ik ben ermee begonnen op mijn elf jaar tot mijn achtien en ben er vorig jaar weer mee begonnen (ben nu 33)
Hoewel ik nu digitaal rij laat ik mijn oude treinen hoe ze zijn elke keer ik er naar kijk brengt het mijn herinnering terug en dat is onbetaalbaar

Ik heb gestemd op "veel" omdat er bij iedere loc wel een verhaal te vertellen is over de aanschaf of het krijgen.
Ondanks dat heb ik wel loc's verkocht om er een meer gewild model voor terug te kopen.
Maar wat ik nu heb aan loc's gaat niet snel weg.

De echte oude loc's houd ik allee in originelen staat,
maar laat ze wel op een kleine baan 1 x per maand
5 min. rijden. Onderhoud 1 x per jaar kolenborstels
olie enz.
gr. Karel

Mogelijk dat kinderen in de jaren 60 (en eerder) minder verwend zijn met speelgoed. Ik kan mij heugen dat Marklin rond 1970 vrij exclusief was, hoogstens 1 op de 10 gezinnen had een baantje dat veelal uit weinig meer dan een beginset bestond.
Mijn baantje was derdehands en telde drie locs en mogelijk zeven wagons. Dat ik het ooit heb geruild tegen een fotocamera betreur ik achteraf niet, zo was de tijd vroeger.

Misschien hebben anderen afwijkende ervaringen?

Ik heb ook gestemd op veel, want ik heb mijn eerste baan gekregen d.m.v een startset van de aldi.
De loc wordt overal omschreven als:lelijk met jumbowielen, maar samen met de klvm2006 gaat zij lekker nooit verdwijnen van mijn baan, in tegenstelling tot mijn BR 64 die ik zelf heb gekocht.

Ik weet niet of ik de enige ben, maar gekregen spullen zijn voor mij altijd meer waard dan zelf gekochte(ondanks de winkelprijs).
.......

hey ik ben nog maar 16 en nu al sentimenteel... waar moet dat heen?
nou ja... marklin is ook iets legendarisch...

Even over emotie en treinen, als je ff financieel wat krap zit, is de emotie snel vertrokken, het zijn maar dingen he !

Mvg Gert

Ik heb al vaak zat krap gezeten, maar sommige dingen verkoop ik echt niet. Zeker niet als er Märklin op staat. Daarnaast zouden m'n eerste locjes, ook al zijn ze digitaal, toch max. ? 25,- opleveren en dat is gewoon de moeite niet.

Dag,

Met jaren verzamelen zie ik toch ook wel de emotionele waarde ervan in. Het begon allemaal met 1 trein in mijn jeugd en wat oude rails.

Ooit heeft een treinenliefhebber bij een club in Hoogeveen eens tegen mij gezegd (ik was een jaar of 13) dat je er spijt van krijgt als je ooit je spullen verkoopt. Hij zei, ook al doe je er niks mee, laat het staan op zolder. Nu enkele verhuizingen later, en getrouwd, staat het inderdaad op zolder, maar nu afwachtend op de bouw.
Treinen hebben dus zeker een emotionele waarde. En als ik erbij bedenk dat het tevens heel erg oud is, vind ik dat ook belangrijk. Dat moeten we koesteren, want zulk degelijk spul wordt nooit meer gemaakt.

Groetjes,

Erik

Ik heb "veel" gestemd.
Afgezien van mijn jeugd ervaringen met modelspoor, moet ik voor elke lok en/of wagons hard (zoals de meeste) werken, dus elke keer als ik iets kan kopen is dat toch een emotionele (voldaan gevoel) gewaarwording.
Niet dat ik sta te janken bij elke aankoop hoor....ha,ha

van iedere loc weet ik de gehele achtergrond in real life . Bouwer , Nummer en jaar . De meeste hebben ook namen

Het zijn nog net geen huisdieren, maar ze hebben wel namen haha! 

Ik vind dat we ook de oudheid ervan moeten erkennen en respecteren. Het wordt tenslotten niet meer zo gemaakt.

Ben het zeker met Eric eens, lok's hebben een emotionele waarde.
Mijn aller eerste lok was een V160, gekregen voor mijn 9e verjaardag.
Heb de lok nog steeds en ligt na jaren in een nieuwe originele doos gekocht op Houten.
Mijn ouders leven inmiddels niet meer, maar als ik de lok zie moet ik altijd aan hun denken.
Hoe zo geen emotie.....!   

Voor mij is MIJN absolute topper de 3053 ( Br103) Deze kreeg ik in 1967 op vijfjarige leeftijd. Na deze loc zijn in de loop der jaren vele mooiere modellen erbij gekomen doch deze is en blijft mijn absolute favoriet. Met hem heb ik frontale botsingen uitgevoerd, leerde hem schansspringen en deed krachtproeven tegen andere locs totdat de slipbandjes doorsleten en van de wielen vielen. Na al deze "mishandelingen"ziet hij niet meer uit doch regelmatig pak ik hem uit de vitrine en weet dan weer hoe het was om vijf jaar te zijn.

Erik

Mijn eerste loc, Die ik voor mijn 6de verjaardag kreeg, zal niet verkocht worden. Ik hou hem gewoon lekker. Ik rij er al Jaren niet meer mee. Maar hij kan nog wel rijden als de beste. Omdat ik digitaal ben gaan rijden staat hij daar maar in een zelfgemaakte vritrine.
Ook mijn duitse dubbeldekker gaat de deur niet uit. Deze heb ik gekocht toen ik nog 1 keer per jaar na mijn verjaardag naar de treine winkel kon. Na 1 jaar sparen kon je dan 1 wagon kopen. Dit heb ik 2 jaar gedaan. Ik heb is een keer op het punt gestaan om hem te verkopen. Net dat jaar gingen we op vakantie naar duitsland waar wij met die trein hebben gereden. Dus beloot ik om de 2 dubbeldekkers die ik had niet weg te doen. Ik heb later nog een startset met 2 dubbeldekkers en een loc er bij gekocht. Deze zijn dan wel minder gedetaileerd. Maar dat vind ik niet erg.