Het verhaal over het afgebroken seinhuis klopt niet................
Toen ik vanmiddag aan de boterhammen zat met Carl, was hij erg zwijgzaam......
"Is er iets Carl, je bent zo stil ?"
"Het seinhuis Tony, dat is niet half afgebroken."
"Hoezo dat, Carl ?"
Carl kleurde rood en zei alleen maar, "Onkel Heinz"
"Voor de draad ermee jongen, lucht je hart !"
En daar kwam het verhaal. Oom Heinz van Carl was een rauwdouwer geweest. Als kleine jongen ging het nog wel, hij trok de meiden aan de vlechten en knokte met de jongens, maar dat was heel normaal in die tijd. Het werd pas zorgelijk, toen hij oud genoeg was om te gaan stappen. Tijdens werktijd, hij was seinwachter, was er niets aan de hand, maar in het weekend, als er in de feestzaal gedanst werd, was het vaak hommeles. Hij had al snel de bijnaam Eiserne Heinz, zijn vuisten waren zo hard als staal.
Tijdens een bruiloft sloeg hij ooit in één klap 3 volwassen kerels van de barkruk.
De Reichsbahn was blij met hem , want hij was nooit ziek en vervulde zijn plichten trouw, altijd op zijn post.
Ook tijdens de oorlog deed hij dat, hij zat zelfs bij de Volkssturm en reed in zijn uniform in een Kübelwagen rond.
En toen, op 31 maart 1945, gebeurde het. Het seinhuis stond nog volkomen onbeschadigd overeind en Heinz had dienst.
Er kwamen 3 Engelse Mosquito's overgevlogen, op weg naar een fabriek verderop. Er zou niets gebeurd zijn, wanneer Heinz niet met zijn Smeisser aan het ratelen was gegaan. Een van de vliegtuigen keerde om en wierp een bom. Die klapte net voor het seinhuis in de grond en verbrijzelde het gebouw en het rechterbeen van Heinz. Die overleefde het wel, zij het met een houten been.
Holzerne Heinz noemde men hem achter zijn rug. Hij kwam later bij de Bundesbahn in een mooi modern seinhuis en soms mocht Carl met zijn neef op bezoek daar.
Naar het verwoeste seinhuis werd nooit meer omgekeken..............grtz....
.....Tony