Hola
Mag ik u weer eens deelgenoot maken van weer zo?n fraai staaltje kansarm ondernemen? Ik durf het bijna niet te vertellen. Maar ik doe het toch. U heeft er recht op.
Ga er maar eens even goed voor zitten, houd uw zakdoekjes bij de hand en zorg ervoor dat niemand u betrapt wanneer u uw plas heeft laten gaan van het lachen??..
Zoals te doen gebruikelijk zoekt men naar oplossingen vanuit alle mogelijke invalshoeken. U probeert van alles uit en successievelijk kunt u dan één voor één uw eigen hersenspinsels en de adviezen van derden <hopla> de prullenmand in kieperen, zonder dat het noemenswaardige veranderingen, laat staan verbeteringen in de bestaande situatie oplevert. Gaandeweg dit proces neemt de frustratie omtrent het schier onoplosbaar lijkende probleem hand over hand - of liever- progressief toe. Moeten eerst de onderhavige locomotief en het betreffende stuk rail het ontgelden, al snel verbreedt de scoop zich en mogen ook de trafo, de Mobile Station, de gehele baan, de koffie, de hond(?), vrouwlief, de Nuon, en uiteindelijk alles en iedereen zich deze frustratie laten welgevallen. Herkenbaar? Ik denk het wel. Terecht? Met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet. Of toch wel? Oordeel zelf. De oplossing van het probleem dat mij dus al tijden parten speelt, blijkt namelijk even simpel te zijn als dat ze niet vanzelfsprekend is. De locomotief, ook wel bekend onder de infame naam ?hardnekkig kreng!!? draait haar rondjes met een sleep van 7 6-assige Märklin diepladers. Op het moment dat de loc op het beruchte punt tot stilstand komt (De Deadzone, 2002 regie John Cassar), bevindt de 5de wagen zich precies boven een wissel. Slechts af en toe mag ik mij verheugen in iets dat in de volksmond wordt aangeduid als een helder moment. Zo ook nu. In plaats van weer heel hard om mijn moeder roepen of de hond een schop te geven, pak ik resoluut de wagen van de rails. Bij nadere beschouwing blijkt deze wagen, plusminus uit het bouwjaar 170 voor Christus, een veertje van de koppeling te hebben dat iets is uitgerekt. De koppeling kan dientengevolge iets verder worden uitgetrokken en heeft derhalve dus meer bewegingsruimte dan goed is. Een en ander resulteert in ? u raadt het reeds- kortsluiting! Hoe is het mogelijk! De koppeling maakt contact met een puko en Leiden is in last. Zo simpel?.. Maar dus nooit, en dan ook nooit aangedacht. Het idee een ongelooflijke prutser te zijn, die zijn locomotief en halve treinbaan voor niets gesloopt heeft, wordt ruimschoots overvleugeld door dat ene moment -mijn gelukzalig Eureka!- Ze loopt weer! Het hardnekkige kreng is gebroken!! De feeks is getemd! (W. Shakespeare, The Taming of the Shrew, 1593 or 1594)
Met nog slechts een licht schaamrood op de kaken, wens ik u allen een prettige voortzetting van deze dag. Niets kan mij deze dag nog doen treuren!
Hasta la Pasta
Fred
PS Dank voor het meedenken!