Een tijdje terug kwam ik een draadje tegen over ombouw van gewone k-wissels (2265/2266):
http://forum.3rail.nl/index.php?topic=15047.msg362041#msg362041Een mailtje naar de auteur leerde me dit:
CiteerHet is dus zaak, enkel de biels met daarin de metalen verbindingsstrip door de knippen, dit kan volgens mij gewoon met een kniptang. De juiste is te zien op de foto, het is ook de biels met een plastic middencontactje, i.p.v. een metalen.
Dit is dus enkel nodig bij de 2265/2266, de 22715/22716 is al geheel geisoleerd.
En en ander is al reeds gerealiseerd en werkt naar volle tevredenheid.
In allerlei draadjes staat nadrukkelijk dat de 2068/2069 (meegebogen wissel) ongeschikt is voor 2-rail, dit in tegenstelling tot 2275/2276 (de oude slanke wissels).
Het viel me op dat er meerdere soorten meegebogen wissels in omloop zijn onder dezelfde catalogusnummers.
De nieuwere types (met en zonder koperen lipjes) herken je aan de letter A.
Ook de nieuwere types 2265/2266 hebben deze letter A.
Als je die eruit sloopt, en de rails aan weerszijden van de letter A polariseert, dan is de wissel geschikt voor 2-rail en 3-rail gebruik. Ik heb dat met een trafo doorgemeten.
Van die bielsjes met een metalen verbindingsstrip en kunststof puko's moet je juist afblijven.
Die blijken goed werk te doen, als de letter A maar weg is.
Dat is het essentiële verschil met oudere-stijl k-wissels.
Ik ga dat in dit draadje met foto's laten zien.
Een wissel bestaat uit een aantal onderdelen:
wisseltongen:
wisselmidden (voorbeeld met letter-A ertussen):
wisselhartstuk (meestal plastic, oude 2275 heeft een wisseltong):
wisseltop (met plastic hartstuk):
De oude methode, bestaat eruit om in de wisseltop de twee bielzen
met een glimmende metalen mat en een plastic puco te slopen,
want daarin zit een verbindingsstripje.
De methode voor de nieuwere wissels laat ze zitten waar ze zijn!
Deze aanpak richt zich op het wisselmidden.
Het gaat om de letter-A:
De vraag is hoe ver de letter A wegmoet (maar dat terzijde)...
Iets meer in detail:
de onderkant van de letter-A:
Hier zitten drie metalen lipjes:
1 links in het vierkante nokje
2 lipjes aan weerszijden van het (onderste) dwarsstreepje van de letter A.
Met een klein horlogemakers schroevendraaiertje met platte bek buig je ze open.
Daarna draai je de wissel om, en zet je deze schroevendraaier onder de letter A, en wip je hem op:
Hij blijft ergens steken, want hij zit vast rondom het scharnierpunt
waaromheen de wisseltongen draaien. Je trekt hem zover mogelijk los, en knipt hem dan af.
Dat afknippen heb ik zelf niet gedaan, waardoor reparatie nodig was van een scharnier.
Scharnieren bestaan uit RVS pinnetjes die gelast zitten onder de spoorstaaf.
Daar kwam ik achter toen ik de zaak eventjes uitboorde met een 2.5 mm boortje.
Met als resultaat:
Een leuk doorkijkgaatje. Zover hoef je dus niet te gaan.
Wat nu resteert is twee gaatjes boren in het wisselmidden, in de spoorstaven aan weerszijden van de vroegere letter-A:
In die gaatjes worden de draadjes gesoldeerd t.b.v. de polarisatie voor 2-rail gebruik (en dus ook 3-rail gebruik. Nadeel van een gepolariseerde wissel is dat je hem niet meer open kunt rijden; hij moet altijd in de juiste stand staan.
Na meting blijkt dat na verwijdering van de letter A, de wisseltop zich voorbeeldig gedraagt:
De linkerspoorstaven van beide rails zijn met elkaar verbonden, en de rechterspoorstaven van beide rails zijn met elkaar verbonden. Net als bij Roco, Lima en andere 2-rail wissels die ik heb getest.
De vraag is natuurlijk waarom tante M* de letter A heeft uitgevonden.
Allereerst viel me meteen op dat de letter A zelf stroom krijgt,
maar de beide staven ernaast niet.
Frappant, want de letter A zit klemvast tussen die spoorstaven.
De wielen lopen een fractie hoger dankzij de letter A, waardoor de sleper iets makkelijker over de spoorstaaf heen kan.
Maar ik heb ook rijtuigen die op dat punt uit de rails lopen als ze een wissel vanaf de wisseltop naderen. Net na het hartstuk (dus op de letter A) ontstonden de meeste ontsporingen met liliput-rijtuigen met 2-rail assen. Ik moet nog testen of dat nu over is.
Als ik de constructie vergelijk met 2-rail wissels, dan hebben de laatste altijd het scharnier op een stripje metaal, en de twee binnenste spoorstaven daarna maken contact via dat stripje. Daardoor bepaalt de stand van de wisseltong de stroomopname voor het geheel tot aan het hartstuk. Dat hartstuk is dan van metaal, maar geïsoleerd van alle spoorstaven eromheen.
Dat is precies wat er fout zit met deze wissels van tante M*. De constructie lijkt vergelijkbaar met die van Lima, alleen geleidt deze de stroom niet, althans niet zonder letter A, en ook niet met de letter A er nog tussen.
.