Shinohara, Peco, Tillig allemaal heel mooi spul. Ik heb er een paar van Peco: ik kan niet anders zeggen stijlvol en subtiel. Maar ik heb het gevoel dat Peco en Tillig niet nadenken over geometrie; je hebt wissels en flex-rail, en je zoekt het maar uit. Bij Peco loop je eerder aan tegen ontbrekende tegenbogen, passende kruisingen, en dat soort zaken. Van Shinohara weet ik dat niet.
Zelf ben ik deels voor Piko-A gegaan, met name de boogwissels. Die zijn slanker dan die van M*. Peco heeft die maten ook, maar net iets anders. Piko-A wissels zijn niet-polariseerbaar; andere merken geven je de keus. Dat is soms een voordeel, soms een nadeel.
Niet-polariseerbaar betekent soms dat de spoorstaven van de wissel binnen de bielzen zijn doorverbonden. Bij Piko-A is dat altijd zo, bij Peco en Tillig is dat soms zo.
Soms betekent polariseerbaar alleen maar dat het hartstuk uit een enkel stuk bestaat, en de stroom erop dus mee moet schakelen met de stand van de wisseltong. Dat is bij sommige Shinohara, Peco en Tillig wissels zo.
Weichen Walter biedt middenrail-stripjes aan voor Peco en Tillig. Hij zegt erbij dat hij een goede werking niet kan garanderen. Uiteraard. Tegenwoordige wetgeving noodzaakt dat wat je niet zelf kant-en-klaar aflevert, nu eenmaal niet gegarandeerd kan worden. Maar daarom werkt het nog wel ...
Het verschil tussen enerzijds Peco (en oude Roco, Piko-A) en anderzijds Tillig is de afstand tussen de bielzen. De bielzen bij Tillig zitten verder uit elkaar, en dus de puko's ook...
