Hola
De laatste aanwinst in mijn pruts- en knutselhoekje is een voor mij vreemde eend in de bijt. Het is een probeersel van een merk dat ik altijd angstvallig links liet liggen, eentje uit de categorie ?nee, beter van niet?. De laatste weken verscheen ze echter een flink aantal keren op de Duitse ebay. De bij de advertentie geplaatste foto's trokken danig mijn aandacht en deden mij vermoeden dat dit wellicht toch niet zo'n prul was als eerder door mij gedacht. Bovendien maakte de verkoper in zijn omschrijving gewag van onder andere: geheel metalen uitvoering, verende buffers en echt werkend mechaniek om de aandrijving vanuit de binnenliggende derde cilinder na te bootsen. Ik ben om. Verzet is hopeloos. Toegegeven, daar is ook niet veel voor nodig, hoor. Trek de meisjes een groen met zwart afgezet jurkje aan en mijn hebzucht wint het altijd van de rede. Voorzichtig en enigszins terughoudend doe ik een bod dat bij verkopers van Marklin of Brawa materiaal subiet voor een lachkramp zou zorgen. Zo niet hier dus. Tot mijn verbazing mag ik haar inclusief verzekerde verzending uit Sauerkrautcountry voor nog geen 145 euro de mijne noemen. Oh joy!
Binnen 4 dagen is ze gearriveerd - een record! - in een enorme en verstevigde doos, opdat de dames en heren van de post er hun gebruikelijke gooi- en smijtwerk ditmaal vruchteloos op mogen botvieren. Bij het zien van de felrode verpakking van de loc, bekruipt me even weer het gevoel van kitscherige plastic rommel. Eenmaal het deksel van de rode omdoos verwijderd, blijkt dat gelukkig onterecht. Dit ziet er professioneel uit. Je ziet meteen dat hier met zorg is gehandeld. Hier is weinig mis mee. Perfect beschermd voor een zorgeloze reis. Zelfs de plastic binnen verpakking heeft zachte rubbertjes op de plaatsen waar ze de loc beroert. Goed gedaan! Er zitten twee zakjes bij met losse onderdelen om later te monteren. En dan madam zelf, de machtige en majestueuze G12 van de K.W.St.E, in stemmig groen met zwart. Ze is groot. Erg groot. Zo groot zelfs, dat ik er een draadje voor geopend heb omdat ik twijfelde of het model wel echt in 1/87 is uitgevoerd. De detaillering is boven verwachting hoog. Ze is erg zwaar, geheel van metaal met aangezette leidingen en ander spul. Het drijfwerk is filigraan en ja hoor, de derde cilinderaandrijving wordt inderdaad zichtbaar en werkend uitgevoerd. Om dat schouwspel te kunnen bekijken, moet ze wel op haar rug. Tijdens het rijden zie je het niet, maar het idee dat het er wel is, is geruststellend. Ik heb er per slot van rekening wel voor betaald, he! De vele kleine details waaronder de verende buffers, maken van haar een lust om naar te kijken. Ook al zou ze geen meter kunnen rijden omdat men in de fabriek vergeten is de motor in te bouwen, dan nog is ze iedere cent waard. Een feest!
Maar die vijf-polige motor met vliegwiel is men niet vergeten! En de ESU decoder ook niet. Beiden zorgen voor die rustige en gelijkmatige loop waar elke modelspoorliefhebber zo van droomt. De in de ketel ingebouwde motor drijft de vijf drijfassen aan. De decoder heeft haar plaatsje gevonden in de tender. Geen enkele hapering op wissels en kruisingen is merkbaar. Dat heb ik bij andere merken af fabriek gebouwd voor 3-rail wel eens anders gezien. De Brawaatjes willen door *%@$- slepers en massaproblemen nog eens blijven staan op plekken waar je liever niet wilt dat ze dat doen. De G 12 dendert echter gewoon door. Groots, onverstoorbaar, stoïcijns en koninklijk. Chapeaux en een diepe buiging voor Rivarossi?s G12!
Fotootje geleend van't wereldwijde web