Hola koekenbakkers!
Dit weekend ben ik voor het eerst sinds een paar weken weer eens toegekomen aan een beetje ontspannen met de baan in wording. En met ontspannen bedoel ik dus knutselen en waar ik zeg knutselen bedoel ik dus prutsen. En met prutsen bedoel ik dus knoeien met verf en groenspul dat overal aan blijft plakken en zelfs tot achter mijn kraag terug te vinden is.
Afijn, kijkt u maar:
Het onvermijdelijke pleepapier met verdunde houtlijm
Kloddertje hier, kloddertje daar...
Bomen, loof en klaver. De opening die u midden op de foto ziet wordt in een later stadium afgedekt met een afneembare rots met waterval. Mocht een nukkig locje de geest krijgen, dan kan ik haar zonder al te veel moeite uit haar benarde positie bevrijden. Regeren is vooruitzien, niet waar?
Meer groen. Op de voorgrond een kleine conglomeratie aan het stationspleintje. Het station zelf is hier om logistieke redenen van haar plek verdwenen.
Close-up van het gehucht met kerk
Toegangsweggetje naar gehucht. Moet nog geplaveid. Overigens is het deel links van de aanstaande weg uit te nemen, zodat bij calamiteiten de kluwen van staal en plastic eenvoudig te verwijderen is.
Gehucht en face. Onder het bruggetje stroomt binnenkort een watertje dat even verderop met ware doodsverachting middels een flinke waterval naar beneden dondert. Maar dat is voor later.
Fijne zondag!
Hasta la Pasta
Fred
