Dag 8: Donderdag 10 november 2011Deze donderdag was de laatste dag die beschikbaar was om nog iets aan de 1218 te doen, voordat ze op vrijdagochtend zou vertrekken naar - uiteindelijk - Amersfoort.
Er was voorspeld dat er nog veel te doen zou zijn en dat klopte ook. De druk stond er behoorlijk op: we konden geen grote tegenvallers meer hebben want het
moest die dag af...
Er werd meteen maar met het belangrijkste begonnen: de nummerplaten! Zonder nummers was het immers slechts een bruine 1200 en niet de 1218
Alle opschriften moesten er ook nog op. Daar was de avond tevoren mee begonnen. De cijfers en letters waren uitgesneden uit een stickervel, wat daarna op de loc geplakt werd. Vervolgens ging er witte verf eroverheen en daarna hoefde alleen het vel nog weggetrokken te worden.
Twee dagen eerder, op dinsdag, is er een hele dag gewerkt door een aantal mensen om de roosters gemonteerd te krijgen. De bouten moesten nog wel aangedraaid worden en, omdat ze zwart zijn, ook nog even met bruin aangestipt worden.
Niet alleen de roosters waren geplaatst, ook aan de cabinedeuren was flink doorgewerkt. Deze is helemaal klaar, inclusief deurkruk op 45 graden
Dat zul je net zien: bij één deur paste het raampje niet, omdat de deur aan de binnenzijde net even smaller bleek te zijn. Hoe ze het gedaan hebben weet ik niet, maar het is uiteindelijk wel gelukt.
Dat hier geen raampje in zat was eigenlijk wel handig. Je moest opletten dat je de deuren niet dichtgooide als je in loc was, omdat alle klinken aan de binnenzijde nog ontbraken. Bij deze kon je echter, als bij een antieke auto, je arm door het raampje steken om 'm via de buitenkant open te maken
Een belangrijk visueel element zijn natuurlijk de nummers op de bufferbalken. Ook die waren de avond tevoren erop gezet. Wellicht ten overvloede: de sticker zit er hier nog op, maar heeft bijna dezelfde kleur rood als de bufferbalk...
De nummerplaat, met de schroeven in de k*tstand, zoals dat werd genoemd: de gleufjes verticaal
Voor de mensen die willen weten wat er nou achter dat klepje zit. In ieder geval géén asbest, volgens het groene stickertje...
Eronder de Werkspoor fabrieksplaat (met het juiste fabrieksnummer).
En toen... was er licht!
Ik was bezig met schilderwerk in de loc, in het halfduister, toen plotseling het licht in de cabines en de gangen aanfloepte. Voor het eerst kwam er leven in de 1218
Ook op het meterpaneel kwam vanalles tot leven
Okee, het waren maar wat lampjes, en dan ook nog op de depotvoeding, maar het was de eerste keer dat ik überhaupt iets zag
werken aan de loc. Het was niet langer 108 ton dood staal én het betekende dat we de frontseinen zouden kunnen ontsteken.
Ik was overigens bezig met het "machinegroen" schilderen van de binnendeuren. Het was namelijk opgevallen dat je die kon zien door de nieuw geplaatste raampjes, en dus moesten ze ook groen worden.
Nadat de laagspanningsinstallatie tot leven was gewekt konden de fontseinen worden aan gesloten. Meteen werden de lichten in de loods even uitgedaan om dat goed te kunnen aanschouwen
De eerste stickervellen voor de opschiften waren verwijderd en dat ging helemaal niet goed... Er ontstond lichte paniek want de verf scheurde niet goed en trok hele stukken van de cijfers mee. Het was erg koud geweest gedurende de nacht en de verf was niet helemaal droog. Het probleem deed zich bij vrijwel alle opschriften voor, inclusief de gele hoogspanningssymbolen. Hier en daar was de verf ook onder het stickervel gelopen.
Nieuwe stickervellen waren er niet en er was eigenlijk ook geen tijd om het allemaal nog een keer te doen. Dit was nou precies zo'n tegenslag die we niet konden hebben...
Nou ben ik modelbouwer, dus ik heb gezegd dat ik daar wel raad mee wist, mits iemand een
klein penseeltje voor me had. Dat is niet direct iets wat je vindt in een loods zoals deze, dus werd contact opgezocht met de man die de nummerplaten had geleverd. Hij was zo goed om naar de loods te komen met zijn oude Teekendoos (nog met dubbel E!) vol penseeltjes. Onderin vond ik twee ongebruikte kwastjes van het formaat dat je bij modelbouw gebruikt en ik ben aan de gang gegaan...
Ik ben een uurtje of twee, bij wijze van spreken met het tongetje uit de mond, bezig geweest met om met dat penseeltje alle opschriften weer "strak" te maken. De verf was dik en het staal was koud, maar het resultaat was naar tevredenheid
Na het gepriegel met de opschriften was het tijd voor een ietwat lomper klusje. Er moest een remcylinder vervangen worden en er was een splinternieuw exemplaar opgeduikeld waar het kaartje zelfs nog aan hing. Het was weliswaar een Plan V-cylinder, maar dat moest gewoon passen. Met zijn tweeën hebben we de oude remcylinder van het draaistel afgehaald. Toen we de nieuwe op zijn plek wilden monteren bleek dat echter totaal niet te passen! De gaten voor de bevestigingsbouten waren een stuk kleiner en zaten op andere plaatsen. Ook zat de aansluiting voor de luchtleiding op een andere plek...
Goede raad was duur en zonder remcylinder zou de loc zeker niet naar Amersfoort kunnen. Het enige wat we konden doen was de remcylinder uit elkaar halen en hopen dat het zuigerdeel van de nieuwe op het cylinderdeel van de oude paste. Het was de zuiger die kapot was en aan de cylinder zitten de bevestigingspunten. En het leek erop dat de boutjes waarmee beide delen aan elkaar zaten gelijk waren...
Van twee is toen één gemaakt en jawel: het paste!
Uiteraard is het grijze deel daarna nog even zwart gespoten.
In de donkere en toch wel krappe neuzen (er staat ook nog een compressor in) werd ondertussen verder gewerkt aan de front- en sluitseinen, die één voor één gingen werken.
De opschriften bij de cabinedeuren waren wat beter tevoorschijn gekomen dan de nummers op de bufferbalken. Dit is wel na het bijwerken. Er had nog een revisiedatum onder moeten komen (namelijk 11.11.11 Br
) maar dat is erbij ingeschoten.
Sluitseinen... check!
De batterijen ter vervanging van de oude, die eerder al aan de oplader waren gehangen, bleken toch niet geschikt te zijn. Ze pasten niet in de bakken en er was geen andere manier om ze goed kwijt te kunnen op de plek waar ze moesten komen. Nieuwe accu's kopen werd overwogen maar dat zou te duur worden. In de museumloods stonden echter deze nog. Ze waren officieel afgekeurd, ik geloof omdat ze niet-afgedekt opgeslagen waren geweest, maar ze waren ongebruikt en deden het nog gewoon.
Er was geen tijd om ze eerst helemaal op te laden, dus werd besloten ze eerst in de loc te monteren en dan via de depotvoeding "door de loc zelf" te laten opladen. Omdat deze accu's evenmin in de bakken pasten, maar wél overdwars er bovenop, is uit oude pallets deze prachtige accubak in elkaar getimmerd. Het hele zaakje zou later met een paar spanbanden vastgezet worden - het was toch maar tijdelijk (toch?)
De accu's werden aangesloten en een spannend moment was het inschakelen van de laadstroom. Er klonk een snerpende zoemtoon in de loc en zowaar: de meter gaf een laadstroom van 11 Ampère aan. Ook dat werkte! Belangrijk, want zonder werkende batterijen zouden we op 12 november geen frontseinen hebben.
De ronde gele lamp geeft overigens aan dat de loc aangesloten is op depotvoeding. Van de vier gele lampjes erboven branden er maar twee, terwijl dat er eigenlijk vier zouden moeten zijn. Ze geven namelijk aan welke motorgroepen buiten dienst gesteld zijn. We hebben de standen van de messchakelaars gecontroleerd, maar die stonden toch echt alle vier op 'uit'. Later, in Amersfoort, brandden de lampjes wel allemaal: de loc had kennelijk genoeg getrild om alle contactjes weer te laten werken
Terwijl er aan de techniek gesleuteld werd, heb ik in beide cabines de onderdelen die ik van de achterwand af had gehaald, weer gemonteerd.
Dit is één van de depotbordjes. Hier had eigenlijk "Wpl Mt" moeten staan, maar uit het stickervel was een hoofdletter T gesneden, en dat moest natuurlijk een kleine letter t zijn. Als alternatief waren ook vellen met deze tekst beschikbaar. Aangezien de b in Tb hier wel een kleine letter was, werden het dus deze.
Omdat de teksten nog op de plaatjes aangebracht moesten worden, hebben we maar eens gekeken wat er nou gebeurt als je de sticker er er direct na het schilderen af trekt, dus als de verf nog nat is. Wat bleek: dat werkte perfect! Toen wisten we wat we verkeerd hadden gedaan met de andere opschiften... die verf was niet te nat maar juist veel te droog geweest
De kopdeuren zijn ook voorzien van fabrieksplaten en klaar om eindelijk definitief gemonteerd te worden.
Het aansluiten van de frontseinen was klaar en voor het eerst voerde de 1218 weer een echt L-frontsein. Geen omgekeerde L, want die werd pas in de jaren '60 ingevoerd.
Nummer erop, kopdeur erin, "klinknagel"strips erop, fabrieksplaat erop en een mooi L-sein: het begint nu écht ergens op te lijken!
Detail van de fraai gemonteerde cabineruitjes. De lijst wordt met metalen beugels op zijn plek gehouden en ruit en raamlijst zijn gekit, dus het is allemaal nog waterdicht ook
De netjes gespoten roosters met meegeschilderde bouten. Weg zijn de grote lelijke gaten waar we zo lang tegenaan gekeken hebben. Al hadden die gaten wel het voordeel dat ze daglicht in de loc brachten, hetgeen geen overbodige luxe is als de gangverlichting het nog niet doet...
Een blik in de cabine toont de Hamerslag-groene rijcontrollers
Hier is ook te zien dat de raamlijsten van de zijruiten meegeschilderd zijn. Dit is een bewuste keuze: de originele ramen waren aan de binnenkant gemonteerd en kenden niet de opvallende zilverkleurige raamlijsten. Er was geen gelegenheid meer om deze ramen meer origineel te maken, maar het meeschilderen van de lijsten deed visueel al heel wat.
Het was alweer laat en ik was per trein, dus tegen tienen moest ik echt gaan. Dit is zoals ik de loc heb achtergelaten. Er is die nacht nog tot half drie (!) doorgewerkt om de 1218 helemaal klaar te krijgen voor transport. De remmen moesten nog helemaal worden afgesteld vanwege het vervangen van de remblokken en de ruitenwissers moesten er nog op, om maar wat te noemen... Petje af!
Het was spannend en er is tot het gaatje gewerkt, maar de Grote Verrassing van het 60 jaar 1200-feestje was er klaar voor!
Het volgende spannende moment zou het transport zijn. Zouden de lagers het houden? Remt ze zoals het hoort? Reken maar dat er door enkele mensen erg weinig geslapen is die nacht!
Wordt vervolgd...Martijn
