Bij drie E-loks die ik zelf erg fraai vind - de BR 189, Re 460/465 en de Re 4/4 IV - zijn de zijkanten voorzien van die opvallende ribbels. Nu vroeg ik me af of die ribbels soms een speciale functie hebben? Hebben de ontwerpers ze aangebracht voor een betere aerodynamica van de lok of misschien voor een betere koeling (zoals de koelvinnen van een luchtgekoelde verbrandingsmotor.) Of zitten die dingen daar alleen om esthetische redenen?
Heeft iemand van jullie soms ooit hier iets over gehoord of gelezen?


Foto: Wikipedia / David Gubler


Foto: Wikipedia / Thomas Wolf


Foto: Stefan Wohlfahr

Het lijkt mij voor de stevigheid; dan kun je dun materiaal toepassen.
Hetzelfde idee als zeecontainers. Gewichtsbesparing en toch sterk.....

Groet,
Hugy

Yep, dat zou ook een goede verklaring kunnen zijn. Daar had ik zelf niet aan gedacht. Bedankt!

Inderdaad. Als je een vlakke plaat zou nemen, zou je die door opgelaste ribben moeten versterken. (daarom zag je bij oudere locs, dat de zijwanden vlak waren, maar wel gebobbeld). Daarom worden deze ribbels toegepast, om de plaat te verstevigen.

Roy

Citaat van: RoWi op maandag 15 februari 2010, 22:20:05
Inderdaad. Als je een vlakke plaat zou nemen, zou je die door opgelaste ribben moeten versterken. (daarom zag je bij oudere locs, dat de zijwanden vlak waren, maar wel gebobbeld). Daarom worden deze ribbels toegepast, om de plaat te verstevigen.

Roy

Kleine toevoeging:
De ribbels bieden naast een zg. kunstmatige verdikking van de plaat extra stevigheid bij een relatief kleine gewichtstoename*. Door vervorming wordt staal sterker. Op deze wijze krijgt men nog meer weerstand tegen buigen / indrukken.
(proefje: als je een stalen strip buigt, en deze terug buigt, zal deze naast de éérste buigplaats willen terug buigen) Dit heeft te maken met het vervormen van het kristalrooster van het materiaal. Hierom wordt warmgewalste plaat later koud nagewalst. Soms wordt het staal hierdoor zo hard, dat het opnieuw moet worden gegloeid, om daarna verder te kunnen uitwalsen / nabewerken.

* bv bij containers.

De gewelfde / bobbelde zijkanten van de oudere loks zijn naast gevolgen van oude bijgewerkte schades, ook reacties ten gevolge van lasspanningen op de lokwand na het versterken aan de binnenzijde met strippen. Door warmte-behandelingen kan dit worden verminderd. Ook is het volgen van een strikt las-schema tijdens fabricage van hoog belang om de spanningen binnen de perken te houden.

M.vr. gr. Marcel (Corus)

Marcel,

deels heb je gelijk. Inderdaad wordt staal door koudvervormen sterker. Maar je verplaatst met de ribbels ook het middelpunt van de buiging, waardoor de weerstand tegen buigen groter wordt. (hoe meer materiaal er hoe verder van het middelpunt verwijderd is, hoe sterker het materiaal.)

Kijk maar naar een houten lat van bijvoorbeeld 15x75mm. In de makkelijke richting (weinig materiaal, ver van het midelpunt verwijderd) buigt hij makkelijk. Zet je hem rechtop (veel materiaal, ver van het middelpunt) dan is hij vele malen sterker.

daarom is een I-balk voor draagbalken ook een hele mooie oplossing. Ze hebben veel materiaal, vér vanaf het middelpunt. Hierdoor zijn ze in 1 richting zeer sterk. De sterkte-gewicht verhouding is zeer goed.

Maar laten we het hier maar bij laten. Wordt te technisch, en dat hoort op dit forum niet thuis.

Roy

Oké,

Als je het gaatje maar precies in 't midden boort... Dan belast je het I-profiel het minste.
(MTS WTB en materiaalkunde, en heel veel staal gemaakt) Dat bewerken laat ik aan jou over. 

M.vr.gr. marcel

Inderdaad. Een gat in het hart van de buiging, verzwakt de constructie het minst.

Mooi te weten, dat het staal wat jij gemaakt hebt, wellicht bij mij terecht komt.

Roy