Beste forumleden,
Bij deze weer een vervolgstukje
mbt.de bouw van mijn baan. Deze foto's zijn gemaakt gedurende de bouw in augustus en september 2004. Wellicht misschien saaie foto's, want ruwbouw is ruwbouw en zo begint immers iedereen. Maar om mijn verhaal compleet te houden, plaats ik deze stukjes toch. Zoals ik al eerder vertelde, werd na een bepaalde bouwfase wederom alles getest, hardware matig en software matig. Dat is bij de eerste foto goed te zien. Hier komt het station, maar om het verloop van de 3 schaduwstations te testen is duidelijk te zien dat er een tijdelijke keerlus is gemaakt. Hier gebruik ik nog het programma Koploper (foto 2). De beelden op de 2 monitoren zijn tevens daar van tijdelijke aard. Later in mijn verslag zul je hierin duidelijke veranderingen zien. Ik heb tijdens deze testfase met heel veel treinen tegelijk gereden, en veel in dubbeltractie en ook met 3 locs voor een trein gespannen. Dit om de grenzen van de belasting van de diverse stroomkringen op te zoeken. Ik had dit allemaal wel berekend hoeveel mA het verbruik zou kunnen zijn enz., enz., maar daadwerkelijk rijden is toch de proef op de som. Elk schaduwstation heeft 2 aparte stroomkringen. Misschien wel "overdone", maar gericht op de toekomst. Ik wilde, en rij dus nu, met veel treinen in dubbeltractie en dat kost nu eenmaal stroom.
Verder het uittesten van de hellingen (max.3%) en de combinatie van de bochtstralen met lange treinen. Ik had daar weinig of geen problemen mee. Dit was immers mijn 5e baan die ik bouwde, dus van de eerder gemaakte fouten had ik geleerd. Ik gebruik alleen maar de grootste bochtstralen (2251/2241) of meer, deze laatste dmv.flex-rails. Hier in deze testfase reed ik met 25 treinen (niet tegelijk natuurlijk).
Verder heb ik in deze fase het Bietschtalviadukt van Faller
cf.de werkelijkheid omgebouwd van recht tot een flauwe bocht. Op de 6e foto is een testrit te zien, waarbij voor de allereerste keer over dit viadukt in deze baan wordt gereden. (Dit viadukt heeft in een eerdere baan van mij gelegen...recht
).
De laatste foto laat een gedeelte zien van het omhoog lopen van de "paradebaan" naar schaduwstation 4 (foto 7).
1. Testrijden met een tijdelijke keerlus.
2. Koploper, met een tijdelijke weergave. Hier nog oude monitoren.
3.Ruwbouw tot aan het geplande Bietschtalviadukt.
4. Bietschtalviadukt.
5. Nogmaals Bietschtalviadukt.
6. Eerste testrit over het Bietschtalviadukt.
7. Het hoogste schaduwstation (no.4, slechts 3 sporen).
8. Paradebaan omhoog langs de wanden.
Bij deze laatste foto is de toegangsdeur te zien van de treinkamer. Dit heeft heel wat voeten in aarde gehad. De opzet van mijn baan is eigenlijk, dat als je binnenkomt, onder 2 viadukten moet. Je moet dus wel iets bukken, en daardoor zie je even niets van de baan. Eenmaal binnen ga je recht opstaan en waan je je midden in een soort "klein Zwitserland". Je staat midden tussen de bergen en het wekt de indruk dat je daar dan ook werkelijk bent (met wat fantasie natuurlijk). Je kunt ook niet vanaf deze positie in een keer de gehele baan zien, want je moet jezelf 360 draaien om het een en ander te zien. Verder kun je door een gangpad verder naar een ander gedeelte van de ruimte lopen, en vandaar heb je weer een ander perspectief. Alleen dat even onder de brug door (145cm.) is voor lange mensen even extra bukken, en dat vind persoonlijk een minpuntje. Maar na heel veel denkwerk heb ik toch maar zo besloten om het dusdanig te doen.
Tot zover dit verhaal. Wordt vervolgt.
Met vriendelijke groeten,
Gerard.