Citaat van: Big-RoyDat is ook overdreven. Maar er is door de ns veel te vaak totaal niet nagedacht bij sloop van locs. Hoeveel nc-stoomlocs zijn er nog over? Puur omdat het niemand "boeit". Waarom wordt er in duitsland wel beter over nagedacht, dan hier?
Ik denk als het aan de NS ligt, wordt alles maar gesloopt, zonder dat iemand gevraagd wordt, of ze interesse hebben. (zoals museumlijnen e.d.)
Roy
Het museumbeleid van onze buurlanden hangt anders ook maar aan elkaar van toevalligheden en geluk. Dat er in Duitsland meer stoomlocomotieven bewaard zijn gebleven dan in Nederland is niet zo moeilijk te begrijpen, deze imposante locomotieven hielden het tot ver in de jaren '80 vol. De tijdsgeest was in die tijd anders dan in Nederland toen in 1958 de laatste stoomtrein van de NS reed. Mensen waren niet welvarend genoeg om als particulier een stoomlocomotief aan te schaffen, iets dat na de ontstoming van de DB in Duitsland wel gebeurde. Veel locomotieven zijn in Duitsland van de sloop gered door particulier initiatief. Het aantal Oost-Duitse stoomlocomotieven in museumland is op het moment ook zó groot dat je je bijna afvraagt of zo'n DDR locomotief nog een bijzondere verschijning is (dan doel ik voornamelijk op de 52.80's en 50.35's etc).....
De 'behoudende-Brit' mag zijn of haar handjes ook wel dichtknijpen met hun vloot aan stoomlocomotieven. Al had Engeland wel een beleid op het gebied van af te voeren locomotieven. Sommige locomotieven werden sowieso voor het nageslacht bewaard in de 'National Collection', ondergebracht in het National Railway Museum. Dat zijn dan locomotieven met een bepaalde historie of sterstatus. De doorsnee locomotief hoefde niet te rekenen op een museumleven.
Dus ook in Engeland zijn de locomotieven, net als in Nederland, massaal naar de sloper gestuurd. Nu hebben alleen de Engelsen het geluk gehad dat sloperij 'Woordham Brothers' in Bury, Wales, hadden besloten om de locomotieven niet direct te slopen door de lage schrootprijs. Ze bewaarden de 213 locomotieven als investering in de nabije toekomst als de metaalprijs weer zou bijtrekken. Jaren daarna pas begonnen de Engelsen zich te realiseren dat de locomotieven niet gesloopt mochten worden. Door puur geluk beschikken de Engelsen daarom over een rijke uitgebreide tastbare spoorweghistorie. Voor hetzelfde geld werden ook de locomotieven op Woodham Brothers direct gesloopt en had ook Engeland een mager museumbestand gehad.
Dus ja, wat ik hiermee wil zeggen is dat je de geschiedenis niet voor je uit moet willen schrijven. Op die manier haal je de hele charme van het 'behouden van locomotieven' weg. Dingen gaan zoals ze gaan,. Hoe meer moeite je moet steken om een bepaald 'iets' te bereiken, hoe meer voldoening, waardering en erkenning je ervoor krijgt.
Tot zover mijn betoog.
PS. geniet voornamelijk ook van datgene dat wél bewaard is en denk niet alleen in de uitbreidende-zin. Museumclubs heden ten dagen kunnen nauwelijks rondkomen om hun museumstukken te onderhouden, laat staan dat het uitgebreid wordt met nóg meer voertuigen. Puntje bij paaltje: "de Nederlander" is van nature niet zo behoudend. Men kan heel goed vertellen 'hoe het allemaal wel niet zou moeten zijn', maar als het erop aankomt hebben ze opeens hele andere dingen te doen...