Met een snelheid waar een slak een hardloper lijkt pruttelen we wat verder...... Maar vele kleine stapjes maken toch aardig wat vooruitgang..
Ondertussen is de tweede plaat van het schaduwstation in elkaar geschroefd, en kan de kurk erop geplakt worden.
Dit is inmiddels al bij de eerste module gedaan, daar is het tijd voor de elektronica, en wederom komt er daar ook weer een omdenkertje in.
Alle wissels in het hoofdstation waren al genummerd en bepaald, samen met de seinen, totdat ik met het schaduwstation bezig ging.
Voor mij is het niet te bevatten dat ik in het midden wissel 1 t/m 6 zou hebben, daar rechts van 7 t/m 10 en links van het station misschien in de toekomst de rest.
Ook de nummering van de te komen seinen zat mij niet lekker, dus ben ik maar gaan tekenen en kleuren op een printje.
Deze manier van baanplanning bevalt mij wel heel erg goed, je kunt per baandeel goed alle zaken noteren per moduledeel. Sommigen zullen denken waarom seinen in het schaduwstation? Voor mij is dit een extra controle wanneer er (toekomstig) computergestuurd gereden gaat worden. Wanneer ik zelf achter de knoppen zit rijden er veel minder treinen dan automatisch.
Nu hoeven de seinen in het schaduwstation niet de meest spannende exemplaren te zijn en met een 3D printer en wat ledjes uit de wat-hebben-we-veel-rommel-over-bak is een simpel seintje gemaakt, daaraan nog een 220ohm weerstandje en voilà.
220ohm lijkt wat weinig, maar bij mij wordt alle wissels, seinen e.d. aangestuurd door de
ArDiMO en dat werkt op 5 volt. Mochten er verbruikers aangesloten moeten worden met een hoger benodigde spanning kan er gebruik gemaakt worden van een mosfet of relaisbordje.
In de ringleiding zitten naast de baanspanning voor het digitale signaal ook nog een accessoire ringleiding.