Citaat van: Wil Tweeendrie op donderdag 25 augustus 2016, 23:50:56
zeker niet als je ook met bovenleiding gaat rijden.
Heb je wel eens geprobeerd om een ontspoorde trein op te pakken tussen de bovenleiding door? Dat is mij nog nooit gelukt. Niet met M-rail bovenleiding in ieder geval. Minimaal moet je eerst de rijdraden weghalen.
Ontsporingen op metaalrails zijn, bij mijn weten en ervaring, vrijwel altijd veroorzaakt door uitgelubberde raillasjes (die moet je goed nalopen voor al bij de laatste gebogen rail in de bocht).
In de tijd dat ik nog met metaalrails reed, heb ik daarom op moeilijk bereikbare plekken flexrails verlegd (met lasdraad als middenrail). Daarna was dat probleem definitief opgelost.
Daarna ontspoorden treinen alleen nog maar als ze met de pantograaf in de bovenleiding haakten, en dat deden ze ook met name in bochten, dicht bij muur of dakbeschot. Pantografen van oude locs zijn dermate robuust dat ze nog eerder de bovenleiding strippen dan stuk gaan, maar ja, soms valt de loc uiteindelijk dan toch om, en de sleep volgt de loc. Mijn NS 1100 loc (Ma* 3013) was (is) een meester in het stuk trekken van bovenleidingen, maar ook de SBB (Ma* 3050) kon er wat van; die pantograaf is net een fractie breder, en haakte aan het eind van een 5200 bocht precies tussen rijdraad en spandraad.
Natuurlijk kun je bij zulke locs de snelheid verlagen: dan gebeurt er niets. Maar als je lekker op snelheid door krappe bochten wil kunnen blijven jakkeren, dan moet je de bovenleiding wat robuuster maken. Het is het een of het ander, toch?
Die tip om minimaal 30 cm vrije ruimte tussen 2 niveaus aan te houden, is prima maar luxe.
- zorg dat rails goed uitgevlakt wordt neergelegd
- gebruik flexrail (scheelt tig raillasjes), en controleer alle raillasjes nauwgezet
- gebruik op heikele punten snoek rails of strijkregels
- gebruik geen M* bovenleiding maar gebruik lasdraden (die ook vast blijven zitten als je ertussen grabbelt
- plaats maximaal 6 opstelsporen naast elkaar in een schaduwstation
- plaats opstelsporen (schaduwstation) bij voorkeur op een bereikbare plek, dus niet achteraan maar vooraan
- test alle sporen voordat je er een dak (niveau) boven aanbrengt
- als je toch vertrouwt op de Wet van Murphy, neem een scharnierend dak of zet de laag erboven op losse poten
Op de spoorbrug ligt de zogenaamde "snoek"; samengesteld uit twee spoorstaven tussen de rails:
Vergelijk de functie van
"strijkregels" bij wissels.
Vroeger had roco bij haar 2,5 mm rails zonder bedding speciale anti-ontsporingsrails.
dat werkte op een vergelijkbare manier. Wielen werden als het ware weer op de rails gedwongen.
Ik gebruikte die truc op plekken waar ontsporingen hardnekkig waren en ogenschijnlijk zonder reden.
Ik gebruikte bij mijn metaalrails vroeger roco flex en roco wissels met zelfgemaakte derde rail in het onzichtbare deel van de baan. Het nadeel van de gekozen rocoflex (messing) was het roesteffect.
Ten slotte: ik las in 2003 een website van iemand die M-rails op schaduwniveau had gelegd, en k-rails op het zichtniveau. Die persoon was daarop afgeknapt (er zijn zat gebruikers die daar niet op afknappen), en gaf als aanbeveling om in het onzichtbare deel van de baan vooral rails te leggen waarop treinen niet ontsporen; vanuit zijn ervaring toen: k-rails. Later zwoer hij bij C-rails onder en k-rails boven (wat iets zegt over k-rails). Helaas kreeg hij niet de tijd om te experimenteren met piko onder en peco boven: hij overleed te vroeg.
In 2004 ging ik over van M-rails naar k-rails voor het niet zichtbare deel van de baan. Daarna leerde ik piko en peco rails kennen. En ik ben daarover ook erg te spreken.
Als je door gaat met metaal rails, ik houd je niet tegen. Er bestaat flex-rails die even duur is als 5 tweedehands 5106 (=90 cm), maar piko en peco krijg je niet meer voor dat bedrag per strekkende flex.